تجربیات دردناک

آرجون به این فکر کرد که آیا وقتی علف هرز نمی کشید عصبانی تر بود؟ این چیزی است که من گمان می کنم در حال وقوع است. ما از 100 تا 300 ماده شیمیایی عصبی در مغز خود می دانیم و همیشه بیشتر در حال کشف هستیم. آنها عوامل شیمیایی تغییر هستند که به بدن و مغز کمک می کنند تا تمام کارهایی را که باید انجام دهند انجام دهند. مغز این مولکول‌ها را تولید می‌کند و دقیقاً می‌داند که این مولکول‌ها باید به کجا و در چه مقدار ارسال شوند تا پاسخ بهینه را ایجاد کنند. در اطراف هر سلول تعداد زیادی گیرنده وجود دارد که برای هر یک از مواد شیمیایی عصبی مختلف ساخته شده اند. ماده شیمیایی عصبی به عنوان کلیدی عمل می کند که در قفل سلول قرار می گیرد و آن را برای ایجاد یک پاسخ فیزیولوژیکی باز می کند. سپس گیرنده سیگنالی به مغز می‌فرستد تا بگوید: «بله، من چیزها را دریافت کردم، بسیار متشکرم» و اینگونه است که ما تعادل هموستاتیک طبیعی خود را حفظ می‌کنیم - آن محیط داخلی ثابت و پایدار. یک گروه از مواد شیمیایی عصبی که ما تولید می کنیم کانابینوئیدها نامیده می شوند. آنها آنجا هستند تا به ما کمک کنند تجربیات دردناک را فراموش کنیم. با این حال، بسیاری از ما، مدت‌ها پس از وقوع این رویداد، همچنان با خاطرات دردناک دست و پنجه نرم می‌کنیم و به روش‌های مختلفی برای بی‌حس کردن خود متوسل می‌شویم. شاهدانه مورد علاقه بسیاری از مردم است زیرا THC (تتراهیدروکانابینول، ماده اصلی روانگردان آن) ساختار مولکولی بسیار شبیه به کانابینوئیدهایی دارد که ما به طور طبیعی تولید می کنیم. در سطحی سطحی، مردم علف های هرز می کشند تا بالا بیایند. با این حال، از نظر بیولوژیکی، این احتمال وجود دارد که آنها واقعاً سیگار می کشند، زیرا آنها آزادی عدم احساس تظاهرات فیزیکی درد ناخودآگاه را دوست دارند. کافئین، حشیش و سیگار (به غیر از آمفتامین ها، مواد افیونی و داروها) تقلید از آنچه به طور طبیعی تولید می کنیم. ما خودمان را با آنها دوپینگ می کنیم زیرا به نظر می رسد که خودمان به اندازه کافی تولید نمی کنیم یا نسبت به آنها حساسیت زدایی شده ایم. این به این دلیل است که دشمن قدیمی ما - استرس - پروفایل هورمونی ما را تغییر می دهد، همانطور که قبلاً در مورد آن صحبت کردیم. مشکل این است که این مواد شیمیایی برون زا (که از خارج می آیند، برخلاف مواد درون زا که خودمان تولید می کنیم) مولکول هایی با ساختار بی عیب و نقص نیستند و به روشی متفاوت از موادی که به طور طبیعی تولید می کنیم بر ما تأثیر می گذارند. ما آنها را در مقادیر دلخواه مصرف می کنیم. آنها به مکان های دلخواه در بدن می روند. و اغلب آنها در محل گیرنده گیر می کنند زیرا کاملاً مناسب نیستند. هنگامی که این اتفاق می افتد، مغز شما یا تولید آن ماده شیمیایی را کاهش می دهد یا حساسیت خود را به آن کاهش می دهد.